Man Made Disaster and Floods

Current Floods in Colombo is a Man Made Disaster.
 Irregular land reclamation and filling up "Flood Plains or low lying areas that drains excess water (by political big wigs under Ma Ra) was the biggest reason.
I am very unhappy the parliament did not go under water (it is built on the flood plain by JRJ).
Rain gods are only unkind to the poor not to the legislators who use abusive language (Including CMs) as a gut reaction.
I only wish with the next cyclone the parliament should go under water six feet high and bury them alive.

 Reproduction
සැබවින්ම, අදාළ නාය යාම් සහ ගංවතුර තත්වය කාලයක් තිස්සේ රටේ පරිසරයට කළ විනාශයේ විපාක වේ. පරිසරය කළමනාකරණය කිරීම සඳහා රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්තියක් අපට නැත. ඇත්තේ තම මඩිය තරකර ගැනීම සඳහා සැකස් කරගත් කොමිස් ප්‍රතිපත්තියකි. තනතුරේ හැටියට කොමිස් මුදලේ ප්‍රමාණය තීරණය කර ගනිමින් ගසා කෑමය. එක්තරා ගුවන් හමුදාපතිවරයෙක් තම බංගලාව තනා ගැනීම සඳහා සුන්දර වනයක් වැනසූ ආකාරය අපි දන්නෙමු. රටට අයත් මුහුදු සීමාවේ සිට පිදුරුතලාගල කන්දේ මුදුන දක්වා වූ රටේ සෑම තැනකම මේ ආකාරයෙන් සිදු වූ දෑ බොහෝය. සැබෑ ඉතිහාසය මෙයයි. වැදගත් වන්නේ මෙම ඉතිහාසය වෙනස් කිරීම සඳහා ප්‍රතිපත්තියක් මත පිහිටා කටයුතු කිරීමය. එකිනෙකාට අවංක වීමය.
කලෙක පයිනස් වවා එහි ඇති ජල උල්පත් විනාශ කළහ. තව කලෙක කඳුවල පාංශු ඛාදනය සිදුවීමට කිසිඳු ප්‍රතිකර්මයක් නොකොට මහා ජලාශ තැනූහ. ඒවා රොන්මඩින් සහ පෝෂ්‍යදායක පාංශු සම්පත්වලින් පිරී ගියේය. වැස්සට ජලය ආරක්ෂා කරගැනීමට ඇති ධාරිතාව ක්‍රමයෙන් අඩු වී ගියේය. මුල් ජාලාශයේ ඇති ගැටලුව විසඳිමකින් තොරව ඊට ඉහලින් තව ජලාශයක් තැනුවේය. මේ ප්‍රතිපත්තිය කෙලවර වන්නේ වලාකුළු උඩත් ජලාශ තැනීමට උතසහ කිරීමෙන් මිස, රටේ සැබෑ පාරසරික ගැටලුව විසඳීමෙන් නොවේ. මේ නිසා වැස්සට ගංවතුර සහ නායයෑම; නියගෙට බීමටවත් ජල පොඳක් නොමැති තත්වය උදාවීම සැබෑ “ඉරණම” වී තිබේ. මෙතරම් මනරම් පරිසරයක් ඇති දිවයිනක් ආලපලුවන්ගේ අපහරණයට ලක් වීමෙන් උදා වී ඇති තත්වය මෙයයි. සංවර්ධන ව්‍යපෘති ඉලක්ක කර ගත යුත්තේ මෙවැනි දෑය. මෙම මූලික ගැටලු නොවිසඳනතාක් දුරට තත්වය තව තවත් උග්‍රවීම හැරෙන්නට, කිසිඳු යහපතක් රටේ ජනතාවට සිදු වන්නේ නැත.
කෙසේ වෙතත්, මෙරට සාමන්‍යය ජනතාව රටේ විපතට පත් වූ තම සගයන්ට පිහිට වන ආකාරය දැකීම සැබවින්ම ආඩම්බරයට කාරණයකි. මෙවැනි විපත් වලදී දක්වන සහයෝගය, එකමුතුව, සහ ඉන් ලබන සංතෘප්තිය වූ කලී මෙරට ජනතාව අතර පවතින සැබෑ ගුණාංග වේ. මෙවැනි දෑ වලින් සෑම විටම වාසි ලබා ගැනීමට උත්සහ දරනු ලබන්නේ බලය වෙනුවෙන් පොරකන පිරිසය. ජෝර්ජ් ඕවල් විසින් රචනා කළ “ඇනිමල් ෆාම්” හී එන නැපෝලියන් වැනි ඌරන්ගේ භූමිකාව රඟපාන ඔවුහු, ඕනෑම කටයුත්තකදී සැබෑ ලෙස දුක් විඳින සහ කැපකිරීම කරන අයවලුන් අභිබාවා පෞද්ගලික වාසී සඳහා නිරන්තරයෙන් පෙනී සිටින්නන් වේ.

;

Space Sickness

My first article as a medical student on Medical Bulletin was on Space Sickness.

I have diversified my interests and rarely write on medical matters except atherosclerosis or cholesterol conspiracy.

It took almost 40 years for the astronauts to admit their plight.

That itself is a conspiracy.

It is strange my current obsession is SPACE and bought a book yesterday on Astronomy to browse.

It has few lines on Edwin Hubble (Hubble Telescope was named after him) who is for me the Father of Astronomy!

Reproduction

NASA's yearlong spaceman still is nursing sore feet, stiff legs and fatigue, even after nearly three months back on Earth.

Retired astronaut Scott Kelly gave his first major address to NASA employees Wednesday, confiding that while he may have looked good upon landing in Kazakhstan at the beginning of March, he didn't feel that well after returning from the International Space Station. His 340-day mission was the longest single U.S. spaceflight ever.

"When I got out of the Soyuz ... I didn't really look too bad," Kelly told a packed auditorium at NASA headquarters in Washington. "But that was only because I'm a very good actor. I think I should be nominated for an Academy Award.

"My goal here was not to look great. I just had to make sure I didn't look worse than the two guys I was with. My colleagues would never let me hear the end of it," he added with a smile.

Kelly was accompanied back to Earth by two Russians, one of whom shared his entire nearly yearlong flight.

Back home in Houston, Kelly said he had burning skin, rashes and flu-like symptoms. He said he felt so bad that if he hadn't just returned from space, he would have gone straight to the emergency room.

"But that's why we do this," he said. "We need to learn these things if we're going to go to Mars."

NASA wants to understand how the body copes with a year of weightlessness, as it gears up to send humans on much longer journeys to Mars beginning in the 2030s.

Kelly, 52, who retired from NASA shortly after his mission, is now on the speaker circuit and working on a book. He and identical twin brother Mark, a retired astronaut who took part in his brother's medical experiments as a ground subject, sometimes share center stage these days. Last week, they were honored at their elementary school in New Jersey, now named for them both.

During Wednesday's presentation, which was broadcast to NASA centers nationwide, Kelly joked that on the space station, "I changed positions so many times, you would have thought I was running for president." No longer a civil servant, "I can say that now."

Someone in the audience wanted to know if Kelly ever felt as though he had to get off the space station, at any point during his mission.

"I never felt quite like I was climbing the walls," he replied, although not even halfway through, "I'm thinking this is a really, really long time."

In fact, as his Russian Soyuz capsule approached the orbiting outpost in March 2015, Kelly said to himself, "Man, this is probably a really dumb idea to be spending a year on the space station." His previous station stay, five years earlier, had lasted barely five months.

"This flight was twice as long and I felt twice as bad," he said.

It took Kelly about six months to recover completely from his five-month station flight. This time, he said, "I suspect it's probably going to be much longer, especially considering how sore my feet still are after 2 ½ months. But the good news is I do feel better all the time."